هو المقصود...
«قل یا عبادی الذین اسرفوا علی انفسهم لا تقنطوا من رحمة الله،إن اله یغفر الذنوب جمیعآ،انه هو الغفور الرحیم»(سوره زمر-آیه 53)
«بگو ای بندگان من که بر نفس خود اسراف کردید،هرگز از رحمت خدا ناامید مباشید،چون توبه کنید البته خدا همه گناهانتان را خواهد بخشید که او آمرزنده و مهربان است...)
(گمان خود را به خداوند نیکو ساز،و به رحمتش امیدوار باش که خداوند میفرماید: عمل من با بنده مؤمن طبق گمانی است که او به من دارد،اگر گمانش نسبت به من خوب و امید بخش باشد من نیز با همان گمان با او عمل میکنم و اگر گمانش به من بد و یأس آور باشد عمل من نیز با او طبق همان گمان خواهد بود-امام رضا(ع))
اللهم صلی علی فاطمة و أبیها و بعلها و بنیها....
پروردگارا...
ای مایه آرامش هر بی کس و دل گرفته و ای سبب دل گشایی هر اندوهگین دل شکسته...
ای آنکه درمانگان به یاد احسان و خوبی او فریاد و ناله میکنند...
ای آنکه گناهکاران با مهربانی او یاری میجویند...
و تویی آنکه مهربانی او،پیشاپیش غضبش در حرکت است...
و منم...
منم آنکه بار گناهانش بر پشت او سنگینی میکند...
منم آنکه گناهان،عمر و دوران زندگانیش را سپری کرده...
منم آنکه با جهل و نادانیش تو را نافرمانی کرده،در حالی که تو سزاوار نافرمانی از او نبودی...
ای خدای من...
با رغبت تمام قصد تو نمودم و به سوی تو روی آوردم و با اعتماد به تو،امیدم را به تو متوجه ساختم....
و دانستم زیادی آنجه که از تو میخواهم در برابر دارایی تو کم وناچیز است،و بزرگی آنچه که از تو خواستارم که به من بببخشی در مقابل وسع و توانایی ات کوچک و کم است...
و میدانم که بذل و بخشش تو،از درخواست کسی به تنگ نمی آید.
و دست تو برای بخششها از هر دستی بالاتر است.
ای کریم من...
نمیدانم کدامیک از این دو حال برای شکرگزاری تو واجبتر است؟و کدامیک از این دو وقت برای ستایش تو بهتر و بالاتر است؟
آیا وقت تندرستی و سلامتی که روزیهای اکیزه ات را در آن وقت برایم گوارا ساختی و برای بدست آوردن خشنودیها و فضل و احسانت در آن وقت حال و نشاط بر من بخشیدی...؟
یا وقت ناراحتی و بیماری که با آن مرا از گناه پاک کردی و نعمتهایی که با آن بیماری برایم هدیه کرده و ارمغان آوردی تا گناهان و خطاهایی که بر پشت من سنگینی میکرد سبک شود،و زشتی هایی که در آن غوطه ور بودم پاک گردد؟
ای عزیز من...
اعتراف میکنم که وقت احسان و بخششت جز به ترک گناه و بریدن از نافرمانیت،آماده به کار و خدمت نبوده ام...و آیا اعتراف من برای تو به زشتی آنچه که به جای آورده ام مرا از عذاب میرهاند...؟
ای مونس من...
روزی که باطن بندگانت را آشکار میسازی،پرده ای که با آن عیبهایمان را در پیش گواهان پوشاندی،از روی ما و عیبهایمان برندار...
ای حکیم من...
امیدم را از خودت مبر،و رابطه و وسیله و سببم را از خودت قطع نکن و نیازهایم را پیش غیر خودت روا نساز...
ای رحیم من...
کسی را که جز تو بخشنده ای پیدا نمیکند ناامیدش مکن...
ای غفور من...
برای ما ناتوانی شناخت آنچه که اختیار کرده ای پیش نیاور،تا عظمت و بزرگیت را سبک بشماریم.و جایگاه خشنودی تو را ناخشنود دانیم،و به سوی چیزی که دورتر از خوبی سرانجام و عاقبت،و نزدیکتر به غیر سلامت و آسودگیت میل کنیم...
ای امید من...
مرا با یأس و ناامیدی از دادگری و عدالتت آزمایش نکن و مرا به پذیرفتن آنچه که به سود و ضررم مقدر کرده ای توفیق ده...
ای علیم من...
این درخواست مرا شامل کسانی کن که به پروردگاری تو ایمان آورده اند و عقیده شان را به یگانگی تو خالص میگردانند و از تو برای مقابله با نفس و ابلیس یاری میجویند...
پس ای همه من...
تو را خواندم،در حالی که از تو کمک و فریادرسی میخواهم و به اجابت تو امید دارم،و میدانم کسی که به تو پناه میبرد ستم نمیشود و کسی که به پناهبخشی تو پناهنده شود هرگز نمیترسد...
«امام الساجدین(ع)»
التماس دعا...
یا علی...
.JPG)
.JPG)
