هو المقصود

السلام علی فاطمة و ابیها و امها و بعلها و بنیها

آن روزهای آسمانی،از گوشه ای از این زمین خاکی،قبل از عملیات و شهادت،هنگام وداع و خداحافظی از دوست،برادر،خواهر،فرزند و ... قول دادند که روز قیامت شفاعتمان میکنند.

قبول،قولِ آنها قول است...

ولی اگر زد و روز قیامت،آنجا که خواستند جلوی دوستانشان و در پیشگاه حضرت حق بگویند که این دوست،برادر،خواهر یا پدر من است و میخواهم شفاعتش کنم،نامه اعمال ما آنچنان بود که در کنار دیگر دوستانشان و در حضور معشوق،سرشان را از شرم پایین انداختند،آن وقت چه کاری بکنیم...

راستی؟

                چقدر به آنچه قول دادیم وفادار ماندیم؟

                                                                                            التماس دعا

                                                                                              یا علی